Blog like an Egyptian

Mijn mening over de egyptenaren is niet bijster positief. de gewone egyptenaar buiten de touristensector is op zich aardig en hulpvaardig. maar de egyptenaren waarmee je als tourist te maken hebt zijn vaak onbetrouwbare klootzakken. ik overdrijf niks. het is te vaak naar klotevolk, die ik het liefst met een ajax shirt in de f-side van de volle kuip zou willen pleuren.

in cairo wilde ik sowieso naar de pyramides van giza, oa met de beroemde sfynx en de pyramide van cheops. ik kon dit mooi combineren met het kopn van een kaartje naar bahariya, want volgens mijn reisgids moest dat bij het station el moneeb, niet zo heel ver van de pyramides. maar toen ik daar met de metro naartoe was gegaan, bleek dat het verkeerde station te zijn. vanaf daar heb ik toen een taxi gezocht naar de pyramides.

vanaf de weg in de taxi waren de pyramides al te zien, erg indrukwekkend al. plotseling stopte de chauffeur echter, en stapte er een vent in mijn taxi. “i am offical from the government, also tour guide!” Ik voelde de bui al hangen. en ja hoor, hij wilde me perse een tour per kameel aansmeren, naar de pyramides, want lopend, nee dat was echt niet mogelijk. ik zou daar 10 kilometer voor moeten lopen, want taxi’s zouden niet dichterbij mogen komen. Absolute bullshit natuurlijk. een leugen om touristen geld uit de zak te kloppen.

er werd flink op me ingepraat, maar ik ging er niet op in. breng me gewoon naar de pyramides, taxis mogen daar echt wel komen! maar ja als 3 gasten van dat bureautje en de chauffeur allemaal meedoen in het complot is het lastig. ik hield echter voet bij stuk, sloeg het aanbod af, en vroeg de chauffeur dringend om toch maar naar de pyramides te rijden, ik wilde geen tour kopen, ik ga gewoon lopen. dat kostte verdomd veel moeite. uiteindelijk zijn we toch verder gereden zonder die gasten.

maar de chauffeur reed alleen wat rondjes. net toen ik hem wilde vragen waarom we dat deden, stapte er weer zo’n klootzak in. en weer kwam dat hele gore leugenverhaal. de taxi reed door ondertussen, en die vuile schoft bracht me natuurlijk niet naar de hoofdingang van het complex maar ergens achteraf, en ja, vandaaruit was het inderdaad een aantal kilometer door het zand banjeren. bergop. weer kwam er versterking die me met veel herhalingen probeerde over te halen om toch een tour per kameel te nemen. de chauffeur weigerde me ergens anders naartoe te brengen, dus uiteindelijk, maar de weg van de minste weerstand genomen. dom.

de prijs was weer zo’n staaltje oplichterij. het zou maar 35 pond per uur zijn, en dan ook de 60 pond voor het toegangskaartje. ik hoefde niet zo heel lang, 2 uur max, dus ik zou met 130 pond klaar zijn. erg naief.

uiteindelijk moest ik bijna het dubbele betalen. betalen voor het “panorama”, voor de kameel, voor het flesje sinas dat ik kreeg. ik werd op een kameel gehesen en mijn gids was een knulletje van 15 ofzo. helaas wist dat gastje helemaal niks. hij wist niks over de tempels en pyramides te vertellen, behalve hun hoogte en de steensoort, en dat ze “very very old” waren. toen er ergens hierogliefen waren wist hij niet wat ze betekenden. totaal nutteloos. ik kon mezelf wel voor de kop slaan dat ik het niet wat slimmer had aangepakt, maar aan de andere kant: ik was zo in de val gelokt dat er bijna geen alternatief meer was.

de pyramides waren erg indrukwekkend maar ook zonder die kameel had ik ze best kunnen bereiken. die 2 uur waar ik voor betaald had werden ook bij lange na niet gehaald. na nog niet eens een uur was de tour afgelopen. “NOW YOU GIVE ME MY TIP!”.

ik gaf hem een paar centen, beledigend weinig. hij werd natuurlijk kwaad, en toen begon dat kleine klootzakje te eisen dat ik hem mijn horloge als souvenir zou geven. nu werd ik echt kwaad. “what the fuck!!! are you crazy? you didn’t know shit, get the fuck out of my sight, you useless bastard! and take your fucking camel with you!” grote ogen van schrik, en hij was weg.

Nu had ik zelf de gelegenheid om de sfynx en de pyramides op mijn gemak wat beter te bekijken. het was indrukwekkend maar voor de sfynx geldt hetzelfde als voor sterren van tv: in het echt is ie veel kleiner. bovendien is zeer goed te zien dat hij zwaar lijdt onder steenrot; men heeft geprobeerd om hem te restaureren maar dat heeft de zaak geen goed gedaan.

bij de uitgang stonden uiteraard gewoon taxi’s. ik had niet anders verwacht. ik dacht even weg te vluchten van die egyptische teringzooi door de kfc in te gaan om te eten. dat smaakte op zich niet verkeerd. alleen werd ik ook hier keihard genaaid. in plaats van een briefje van 50 pond hadden ze me een briefje van 50 piastres teruggegeven. dat is een halve pond dus. ik kwam daar dus pas in de taxi terug achter.

voor de taxi terug heb ik keihard onderhandeld. al was het maar voor het idee. 4 chauffeurs ben ik afgegaan, heb ze tegen elkaar uitgespeeld (“wat? 40 pond? die andere chauffeur zei net 20 pond!”) en uiteindelijk heb ik toch gekregen wat ik wilde: een goede eerlijke prijs. dat was toch weer een besparing van 20 pond.

Gelukkig hebben we de foto’s nog.