Blog like an Egyptian

Yes!!! Mijn Open Water Course is afgerond. Vanochtend heb ik de vierde en laatste Open Water Dive met succes voltooid. Het examen over de theorie ging ook goed: slechts 1 vraag fout van de 50. Ik heb nu dus mijn “duikbewijs” en mag nu zelfstandig duiken tot max. 18 meter diepte. Het was best hard werken, de afgelopen dagen. Maar het echte werk gaat nu pas beginnen.

Net als met een rijbewijs leer je het duiken pas echt door alle lessen zelf in de praktijk te brengen. Dat heb ik met mijn autorijbewijs niet echt gedaan, waardoor deze skills wat verstoft en verroest zijn. Met duiken wil ik dat niet laten gebeuren, want duiken vind ik (in tegenstelling tot autorijden, waar ik eigenlijk weinig aan vind) wel heel erg gaaf.

Ik heb in de afgelopen 5 (intensieve) dagen heel veel geleerd. Wat ik vooral geleerd heb is dat de laatste duik die ik op Galapagos heb gemaakt, zo ontzettend boven mijn niveau was. Ik ben toen dieper gegaan dan ik nu, met certificering, mag gaan, en ik miste de meest essentiele skills om ontspannen en goed te kunnen duiken. Geen wonder dat ik bijna in ademnood kwam, geen wonder dat mijn lucht zo snel op was. Ik heb geluk gehad dat ik daar het koraal niet beschadigd heb, of nog veel erger…

Het was erg cool om al die skills nu wel te leren, en om me steeds meer als een vis in het water te voelen. Letterlijk en figuurlijk. Duiken met scuba gear vraagt om een totaal andere stijl dan onderwater zwemmen met alleen je zwembroek aan. In het laatste geval hou je de hele tijd je adem in en als je omlaag wil dan zwem je omlaag. Met scubaduiken ga je omlaag of omhoog door je drijfvermogen te veranderen, en je adem inhouden mag je absoluut nooit doen. Doordat ingeademde lucht op grotere diepte uitzet naarmate je omhoog gaat, kun je daardoor je longen overbelasten of zelfs opblazen, en dat schijnt niet zo heel jofel voor de gezondheid te zijn. Het duurde even voordat ik dat zink- en drijfspel door had maar daarna gaat het bijna automatisch.

De eerste dagen dook ik samen met de instructeur Paul Ravenhill uit Engeland, en medestudenten Erwen en Mariola uit Polen. Erwen was op zich best een aardige vent, met Mariola heb ik niet of nauwelijks contact gehad omdat ze geen Engels sprak. Beide hebben ze echter de duikschool tot wanhoop gedreven omdat ze ten eerste volkomen verkeerde verwachtingen hadden (ze dachten ten onrechte dat het *gegarandeerd* binnen drie dagen zou lukken en ze waren pissed toen dat niet lukte) en Mariola was totaal niet gemotiveerd. Ze deed dit alleen om haar man te plezieren maar vond er eigenlijk geen klap aan, en was doodsbenauwd om water in haar ogen te krijgen. Tja, if you can’t stand the heat, stay out of the fucking kitchen!!! En ze hadden dus maar 3 dagen de tijd, want hun vliegtuig vertrok gisteren, en duiken vlag voordat je vliegt kan gevaarlijk zijn. Uiteindelijk hebben ze het allebei niet verder gebracht tot Scuba Diver certificering, een soort light certificaat waarmee je niet zelfstandig mag duiken en heel veel skills niet leert.

De laatste dagen had ik dus 1-op-1 les, en dat was best prettig. Paul duikt al tientallen jaren en heeft dus ook enorm veel ervaring. Hij was blij dat hij nu in ieder geval een leerling had die supergemotiveerd was, want duikles geven aan mensen die er eigenlijk geen zin in hebben, hun huiswerk niet doen en ook nog beginnen te zeiken dat het allemaal niet snel genoeg gaat, dat is natuurlijk kut met peren. Ik was een beetje de ideale leerling, want ik was niet alleen gemotiveerd, ik pikte dingen ook snel op, en het klikte tussen ons best goed.

Ik kan nog tot uiterlijk 2 december hier in Dahab blijven, dus ik heb tijd genoeg om nu al mijn ervaring uit te bouwen. Dat is nodig ook, want een Open Water Certificate is maar het begin, en is niet eens voldoende om sommige duikexcursies die hier aangeboden worden aan te kunnen. Ik ga morgen alweer een begin maken met mijn Advanced Open Water certificering. Die bestaat uit 5 losse modules die je los van elkaar kan doen. Je kan kiezen uit veel verschillende modules, en een daarvan is “Peak Performance Buoyancy”, wat inhoudt dat je de controle over je drijfvermogen en balans verder verfijnt en uitbouwt. Dit is heel belangrijk, en een van de nuttigste skills om goed te leren. En daarna ben ik van plan om een paar mooie fun dives te maken, tot ik weer terug naar Cairo moet.

Los van het duiken is het leven hier in Dahab behoorlijk relaxed. Het weer is altijd mooi, de zee is altijd prachtig, en het grootste probleem dat je hier hebt is de dagelijks terugkerende vraag: “waar zullen we gaan eten?” want de restaurantjes zijn zo ontzettend talrijk. Ik zou hier best kunnen wonen. Sterker nog, ik zie het ook best voor me dat ik hier op een dag ook duikinstructeur ben. Het zal nog even duren voordat ik zover ben, want je moet er best een lang opleidingstraject voor volgen, maar het is op zich een mooi doel om in het achterhoofd te houden….