Blog like an Egyptian

Vandaag is alweer mijn laatste dag in Luxor. Ik heb er 2 nachten in Nefertiti hotel geslapen, een zeer relaxed hotel midden in het centrum, pal naast de Luxor tempel. Hoewel het maar relatief kort was heb ik hier een hele leuke tijd gehad en veel gedaan. Ik ben daar nu een beetje van aan het uitrusten, en ben me aan het voorbereiden op de 17(!!) uur durende busreis naar Dahab.

De trein naar Luxor vanaf Asyut zou volgens mijn kaartje al om 6 uur vertrekken. Dus met de slaap nog in mijn kop stond ik om kwart voor zes al op het station. Lastige was dat op mijn kaartje geen spoornummer stond vermeld, en zowel op het station als op de treinen ontbrak ook iets van een leesbare aanduiding. Een dienstregeling was ook nergens te bekennen. En vrijwel niemand sprak Engels. Uiteindelijk heb ik toch het juiste spoor gevonden, maar de trein bleek zware vertraging te hebben. De ene na de andere trein kwam langs maar dit waren niet de juiste, volgens de verkoper op het perron. Eindelijk kwam om acht uur de trein naar Luxor. In de coupe bleek men een prima ontbijt te verkopen, met alles erop en eraan, beter dan in menig hotel. De reis van 6 uur was erg comfortabel en ik heb het grootste deel gebruikt om wat slaap in te halen.

In Luxor aangekomen bereidde ik me voor op een heel leger van touts en hustlers, maar dat viel allemaal 100% mee. Ik was de enige buitenlander in de trein dus het bleef rustig. Ik nam een taxi naar het hotel van mijn keuze, het Nefertiti, en daar bleek men allemaal prima engels te spreken. Toerisme heeft toch wel zijn goede kanten. Na een lekkere douche en een late lunch ben ik de tempel gaan bezoeken.

Deze keer even geen guide. Ik wilde lekker alles in mijn eigen tempo bekijken. Er kwamen wel wat mannetjes op me af maar die heb ik afgewezen; er waren veel groepen met gids aanwezig daar, oa een Belgische, Franse en Duitse, naast de Engelstalige gidsen. Dus door er sneaky bij te gaan staan heb ik toch de nodige info en uitleg opgepikt.

Geleerd hebbende van mijn ervaring bij Giza, heb ik de rest van de sightseeing handiger aangepakt dan in Cairo. In het hotel heb ik een excursie incl gids geboekt naar de westoever, waar veel tempels en grafmonumenten zijn. Ik zag ook een aanbieding voor een ballonvlucht, voor niet zo veel geld, dat leek me ook wel gaaf. Dat was precies met elkaar te combineren voor een volle dag. Ik moest wel weer om 5 uur opstaan, maar hey, slapen kan ik thuis ook.

Met een groepje andere toeristen werden via bus, ferry en wederom bus naar het startpunt gebracht; erg mooi om al die ballonnen zo te zien. Met z’n 8en in een ballon, de gashendel ging vol open en daar gingen we. Het is bizar om daar zo stil op 400m hoogte te zweven, want je kon alles onder je goed zien, je rook de kookvuurtjes, je kon alle geluiden horen en zelfs gesprekken opvangen.

Na 3 kwartiertjes gingen we weer landen; midden in een veld van een lokale boer. Die had waarschijnlijk hard moeten werken om dat veld mooi gelijkmatig te maken, en dan pleurt er opeens zo’n ballon van boven op het veld. De boer kwam lachend aanlopen, maar volgens mij toch wel met een beetje kiespijn. Voor we het wisten waren we omringd door de locale bevolking die toch wel een beetje pissed was. Er was wat baksheesh ingecalculeerd maar dat was niet genoeg, want ze blokkeerden de bus die ons terug moest brengen. Maar na de nodige diplomatie mochten we toch weg.

Terug in het hotel stond de groep voor de excursie al te wachten. Er was geen tijd meer voor een ontbijt, dus dat kreeg ik ingepakt mee. In de bus kon ik dat opeten. We waren met ons achten, voornamelijk amerikanen, 1 jamaicaan en een braziliaanse, en een sympatieke egyptische gids. Best een leuke groep, allemaal van rond mijn leeftijd. Het groepsreizen is ook wel leuk, en heeft als voordeel dat je veel minder lastig gevallen wordt door mannetjes die wat van je willen. Het waren net als ik ook geen standaard “follow the leader” toeristen maar allemaal mensen die onafhankelijk reisden.

De “tempel van Habu” die we eerst bezochten was geweldig. Omdat deze lange tijd onder zand bedolven was geweest was alles zeer goed geconserveerd, inclusief de kleuren. Daarna naar de tempel van Hatshepsut (Hat-Cheap-Suit :P). Dat was een van de zeer weinige vrouwen die als farao had geregeerd; toen ze weduwe werd had ze nog geen zoon gebaard dus heeft ze zelf de macht gegrepen. Om waarschijnlijk dezelfde reden dat Hillary Clinton altijd broekpakken draagt, liet ze zich altijd afbeelden met baard, hoewel iedereen zeer goed wist dat ze een vrouw was.

Haar halfzoon Ramses III (van een buitenechtelijke relatie) was echter ook op haar macht belust en zodra hij oud genoeg was trouwde hij met zijn eigen halfzus, volle dochter van Hatshepsut om zodoende weer aan invloed te winnen. Hij wist de macht te grijpen tijdens een ziekte van zijn stiefmoeder, en dat was nog niet genoeg want hij kon het niet verdragen dat ze was afgebeeld in de tempel; hij heeft er een punt van gemaakt om alle herinneringen aan haar uit te wissen; waardoor er veel weggekraste en lege plekken op de muren te vinden waren.

Tenslotte de Valley of the Kings. Hier zijn vele graftombes gevonden van farao’s, de bekendste was die van Tutanchamon. Deze was echter niet de mooiste, en omdat je er voor moest bijbetalen hebben we die niet gezien. Wel drie andere; en die waren alledrie echt enorm indrukwekkend, zelfs ondanks dat alle schatten natuurlijk al lang verspreid liggen over verschillende musea (voorzover ze nog niet geroofd waren door plunderaars).

Aan het eind kwam natuurlijk de noodzakelijke toeristenbusiness om de hoek kijken; een bezoek aan een alabaster winkeltje, met de standaard beeldjes en vazen. We kregen een korte toeristen”demonstratie” en “mochten” toen shoppen; niemand kocht echter iets en toen we daarna naar een papyruswinkel werden gereden, hebben we unaniem besloten om dat maar te skippen, tot teleurstelling van de gids.

Terug in de stad heb ik met een amerikaans stel uit de groep wat gegeten; we wilden eerst in het restaurant bij het hotel eten maar besloten om iets “less fancy” te zoeken. Bij een piepklein zaakje gingen we zitten en we bestelden “egyptian dinner”. Ze kwamen met wel tien verschillende schalen aan, allemaal erg lekker, maar veel, VEEL te veel voor ons. We kregen niet eens de helft op. De prijs was echter ook veel te hoog, buitensporig veel. Zonde om dat allemaal te laten liggen dus hebben we gewoon om een doggy bag gevraagd.

Inmiddels was ik behoorlijk moe, maar men kwam met het idee om een felucca (zeilbootje) te huren om daarmee wat te gaan dobberen op de Nijl. Daar had ik ook wel zin in. Eerst wat biertjes ingeslagen. Aangezien we wel een paar uurtjes zouden varen kocht ik 4 biertjes, niet zo veel toch? Maar de reactie van een van de amerikanen was: “those crazy dutchmen, if we want to drink beer we just buy one, but if you want to drink, you really drink!!” Maar het is natuurlijk toch opgegaan, al was het “with a little help from my friends”.

Het was erg relaxed varen, mooie zonsondergang, alleen terug moesten we roeien. Maar dat deden de schipper en zijn maatje voor ons, we mochten alleen even proberen. Terug op de wal was ik echt uitgeput, al 14 uur op, en de hele dag lopen door de hete zon. Na een simpele hap ben ik vroeg gaan slapen en heb bijna de klok rond geslapen.