Blog like an Egyptian

Hoi,

Even een berichtje vanuit Asyut, een plaatsje aan de Nijl. Eindelijk heb ik een internetcafe gevonden waar de pc’s nieuw zijn, de toetsen niet blijven hangen en de snelheid hoog genoeg is. Ik heb dus maar wat foto’s geupload, van de woestijn, cairo, en de pyramides. Zie daarvoor de betreffende berichten. Tot nu toe nog maar weinig foto’s gemaakt eigenlijk, vaak heb ik gewoon geen zin om dat apparaat tevoorschijn te halen of heb ik hem niet eens bij me.

Ik ben hier vandaag aangekomen vanuit Dakhla, de laatste oase die ik bezocht heb. Dakhla was eigenlijk een heel rustig en prettig stadje. Qua tourisme was het niet druk bezocht, en dat had als gevolg dat de mensen er nog heel aardig zijn.

Ik ben niet een keer lastig gevallen door vervelende touts maar daarentegen wel 100 keer welkom geheten; de interesse was ook echt gemeend. Ook de hoteleigenaar van het prima hotel waar ik verbleef was ontzettend aardig. Als hij me zag begroette hij me met een brede grijns: “Hey Hollanda! How are you!” en hij stond altijd heel attent klaar voor je. Ik moet mijn mening over Egyptenaren dus wel bijstellen, er zitten ook echt hele aardige tussen, alleen is het het grote toerisme dat veel verpest. Als er dagelijks busladingen met toeristen in je stad uitgestort worden die allemaal een goedgevulde geldbuidel hebben dan doet dat natuurlijk wel het een en ander met je.

In Dakhla ontmoette ik Petra uit Zwitserland. We kwamen bijna tegelijkertijd aan bij het hotel en zij nam meteen het initiatief om me uit te nodigen voor diner. Zij had de hele reis geboekt vanuit Cairo en had dus de hele tijd een auto, chauffeur en gids tot haar beschikking. Het klikte best goed, en het was erg gezellig. Helaas ging ze de volgende ochtend alweer vroeg verder, dat is het nadeel van zo’n voor-georganiseerde reis. Misschien dat ik haar nog in Luxor zie, stiekem hoop ik daar wel een beetje op. Voor haar was het alweer de tweede keer dat ze alles achtergelaten had om te gaan reizen: baan, auto, en huis. Al het geld dat ze had verdiend ging helemaal op aan reizen en dat bleek wel want na Egypte stond er nog Nieuw Zeeland en Vietnam op het programma.

Asyut waar ik nu zit is een stoffig stadje dat als belangrijkste industrie cementproductie heeft. Het is een van de weinige plaatsen waar er christelijke invloeden zijn; er staan een paar mooie kerken. Of het daarmee te maken heeft of niet, maar het is opvallend dat ik hier vaker meisjes en vrouwen zonder hoofddoek zie, meer dan in andere steden waar ik ben geweest.

Ik kan niet zeggen dat de stad daardoor ook meer westers is; integendeel. Zelfs de naam van het hotel waar ik zit staat alleen in het arabisch op de gevel; de receptionist sprak niet of nauwelijks engels en ik ben er echt de enige buitenlander (volgens mij zowat in de hele stad – heb er nog geen een gezien). Dat gold trouwens ook voor de rit hiernaartoe; in een volgestouwde minibus naar de El Kharga oase, en vandaar in een oeroude roest-peugeot door naar Asyut. We moesten onderweg een aantal keer stoppen bij een politiepost, en elke keer was ik het onderwerp van gesprek. Holland ligt erg goed in Egypte, als ik Amerikaan geweest was, was ik waarschijnlijk wat minder makkelijk doorgelaten.

Vanmiddag heb ik een kaartje gekocht voor morgen voor de trein naar Luxor. Net als de bus vanmorgen gaat deze al om 6 uur, dus niks uitslapen! Gelukkig heb ik een hotel vlakbij het station. Vanmiddag met handen en voeten een pizza besteld (want niemand sprak meer dan 2 woorden engels en een engelse menukaart was er ook niet) maar dat is prima gelukt. Smaakte heerlijk.

In Luxor blijf ik waarschijnlijk 2 dagen, ik wil er wel wat sight-seeing doen, oa de vallei der koningen en omgeving. Daarna pak ik de bus naar Dahab (12 uur reizen!) zodat ik nog ruim de tijd heb om op mijn gemak te duiken. Ik moet zeggen dat ik daar erg veel zin in heb!