Blog like an Egyptian

salaam!

Het heeft even geduurd dat jullie weer van me horen. ik had eergisteren een heel verhaal getikt en toen crashte de hele boel. 🙁 dus nu tik ik het maar even in notepad en zonder hoofdletters want het tobo is te brak. ik kom net terug uit de woestijn, zit nu in de een na laatste oase Dakhla. heb er al 2 gehad, eerst bahariya, waarvandaan de tour startte, en farafra, waar ik alleen heb gewacht op vervoer hiernaartoe.

om in bahariya te komen was niet zo makkelijk. tenminste, het vinden van een buskaartje. ik ben kriskras door cairo gecrosst en op het derde station is het eindelijk gelukt, met de nodige hulp van vriendelijke egyptenaren. als je ze zelf aanspreekt zijn ze erg aardig en zeer hulpvaardig. als ze spontaan op je af komen willen ze doorgaans van alles verkopen.

In bahariya had ik meteen maima, een ‘local guide’ aan mijn broek hangen. en hij liet niet meer los. erg irritant want het was een nogal rare vent, hij deed heel aardig en vleierig maar het was een echte woefdram, of erger nog: hij deed me denken aan smeagol uit lord of the rings. hij had 2 gezichten, het andere was een verwrongen grimas waar hij met afgewend hoofd in het arabisch vloekte en schold (zo leek het iig). ik vertrouwde hem voor geen meter.

ik probeerde hem dus te ontvluchten en een andere gids te zoeken en dat is gelukt. vela, een jonge gozer die een heel wat beter verhaal had en ook betrouwbaar overkwam, wat hij ook bleek te zijn. maima was niet blij en zat als een klein kind te kniezen en zeuren. tough luck; ik kwam er al snel achter dat hij door niemand echt voor vol aangezien werd en men deelde mijn mening over zijn gebrek aan betrouwbaarheid en mentale gezondheid.

dus gisteren ben ik met vela en bakr, de chauffeur de woestijn ingegaan per 4wd. de landschappen waren eerst vrij eentonig maar werden op een gegeven moment sureeel. overal onmogelijke rotsformaties die leken op paddestoelen, en verschillende dieren en wat je fantasie er maar in zag. echt bijna buitenaards. de foto’s zal ik hoop ik morgen kunnen uploaden; deze pc heeft niet eens usb.

‘s avonds overnachten in de white desert. mooie zonsondergang, en erg goed eten dat op een kampvuur werd klaargemaakt door vela en bakr. om ons heen was het druk: veel andere groepen die in de woestijn kampeerden. het had me leuk geleken om met zijn allen bij elkaar te zitten en er 1 grote party van te bouwen maar dat gebeurde helaas niet. wel zijn we nog naar een andere groep gegaan waar een aantal muzikanten waren; was best leuk, mooie full moon party (maar dan wel zonder drank).

dat vind ik overigens een groot nadeel; bier is soms wel te krijgen maar heel vaak niet; en het aantal biertjes dat ik tot nu toe heb gedronken is zelfs nog op 1 hand te tellen als je al een ongeluk in de houtzagerij hebt gehad. maar als je er dan 1 hebt geniet je er intens van, zoals nu. er staat een lekkere koele stella voor m’n neus. 🙂

de nachten in de woestijn zijn bitter koud. in de avond valt het nog wel mee. toen ik ging slapen wilde ik maar 1 deken. maar vela gebood me bijna om er 3 te nemen; want anders zou ik kou vatten. jaja, echt niet, ik ben wel wat hkou gewend hoor. maar hij stond er op. nou vooruit dan. en inderdaad, een uur later kwam er condens uit mijn mond, en lag de temperatuur rond het vriespunt. ik was blij met de dekens.

de volgende dag ben ik na een ontbijt afgezet in farafra. dat is echt een kleine oase met een stadje van niks. er is daar weinig te beleven dus wilde ik meteen door naar el kharga. er ging een minibus maar pas als ie vol was; 7 personen minimaal. ik was nummer 1. dus ik ging lekker zitten tussen de theedrinkende en shisha rokende locale mannen, en wachtte. dat kon wel even duren.

een uur later kwam er een stel uit nieuw zeeland me gezelschap houden. zij wilden ook dezelfde kant op. dat maakte het wachten een stuk aangenamer. maar toch is 4 uur wachten best lang. we hebben ons vermaakt met praten, thee drinken, lezen, en kijken naar de zeer opwindende gebeurtenissen in het dorp: mensen die langsliepen, auto’s die soms langsreden en soms zelfs stopten, en het hoogtepunt was een tafeltje dat omgegooid werd door iemand. ja je maakt wat mee he.

eindelijk dan toch waren er genoeg passagiers om te gaan. een ritje van 4 uur, en nu heb ik mijn intrek genomen in een mooi hotel. nu maar eens zien wat ik hierna ga doen; binnenkort moet ik toch richting dahab om genoeg tijd te hebben om te duiken.

jullie hebben nog een verhaal en foto’s tegoed van een bezoek aan de pyramides van giza, dat was ook wat. dat komt allemaal nog.

laters!