Blog like an Egyptian

Blog like an Egyptian
Backpacken door Egypte

“No sir, that hotel is no good”

11 November 2008, 13:44

Salaam!

Na een voorspoedige reis zonder noemenswaardige gebeurtenissen ben ik gisterenmiddag in Cairo aangekomen. Visa halen, geld wisselen en de customs gingen allemaal makkelijk en snel. Toen ik buiten stond ging ik op zoek naar een taxi, deze zouden zwart/wit moeten zijn en volop aanwezig. Ik kon er echter geen een vinden, maar natuurlijk kwam er alweer een “official taxi” op me af die me een nietszeggend pasje vol arabisch onder de neus hield.

Aangezien er geen andere taxi’s in zicht waren ben ik maar over de prijs gaan onderhandelen. Ik had een goed hotel uitgezocht, het Grand hotel, en vroeg hem hoeveel het zou kosten om me daar naartoe te brengen. “No sir, that hotel is no good, I know a much better one!” Daar ben ik niet op ingegaan, doe toch dat Grand maar. Ik ken die truukjes, dacht ik, als “ervaren” reiziger. Voor een (naar verhouding) redelijke prijs heeft hij dat toen ook uiteindelijk maar gedaan.

Het Grand was echter vol die dag, dus moest ik uitwijken naar een van de alternatieven. In de buurt waren meer goede hotels, alleen moest ik me wel even orienteren. Ik kon straatnaambordjes niet van reclame onderscheiden en al kon ik dat, mijn kaart had alleen de westerse namen. Toen ik daar stond te turen in mijn reisgids, sprak iemand me spontaan aan, “this is 27 july street”. Kijk wat vriendelijk, hij weet vast wel waar het hotel is wat ik zocht. Inderdaad, hij liep wel even vooruit.

Het was volgens mij veel dichterbij maar we liepen al enkele minuten. Toen gingen we ergens naar binnen en dat was geen hotel. Het is echt alsof men je alles wil laten doen behalve je naar het door jouw gekozen hotel te laten gaan. Want het was de parfumgroothandel van zijn achterneef waar ik thee kreeg en het gastenboek, waar veel nederlandse teksten in stonden. Allemaal in de trant van “ja ook wij zijn er ingestonken maar het was toch wel leuk en uiteindelijk natuurlijk toch best veel gekocht.” Nou, daar zat ik dan! Ik hoorde zijn verhaal beleefd aan, over puur lotusextract, witte musk (“egyptian viagra! your father will go crazy when your mother uses this in the bath water!”) en andere parfumgrondstoffen (“grondstof” was een woord wat hij vaak en graag zei, natuurlijk van een van die andere nederlanders geleerd en blijkbaar dacht hij dat het een predicaat voor kwaliteit was ofzo). Het was allemaal wel goed spul en hij had een mooi verhaal maar ik was niet van plan iets te kopen dus heb me zo beleefd mogelijk uit de voeten gemaakt, ik wilde nu een hotel.

Het hotel waar ik mee naar toe werd genomen (ik kon de eerste man niet helemaal afschudden) stond niet in mijn reisgidsen. Op zich was het redelijk, ook de prijs, maar het was geen blijvertje. Er stond een bed en er was een wc en douche maar daarmee was alles gezegd. Eerst maar even de buurt verkennen. De hoteleigenaar had mijn sleutel nodig want hij moest “de badkamer repareren”. Okee, ga je gang dan. Buiten het hotel waren veel terrassen waar veel cairenezen aan de shisha (een grote waterpijp) zaten te lurken. Het was bijna iets uit een andere tijd, maar toch ook niet. Er zat een gesluierde moslima met een gloednieuwe macbook te surfen op het wifi netwerk en overal lagen de meest dure mobieltjes. Ik wilde zo’n shisha ook graag proberen dus men tuigde er een voor me op, legde er tabak en een kooltje in en bubbelen maar. Er gaat zoete tabak in, de rook die door het water gaat is koel en zeer zacht en laat een lekkere smaak achter. Zeker in combinatie met een lekker zoete thee is dat best lekker en ontspannend.

Ik had wel last van de culture shock en voelde me als een kat in een vreemd pakhuis. In een restaurantje heb ik wat shoarma gegeten, gemaakt van oud schaap, en toen terug naar Faulty towers Nubian Hostel. De eigenaar verwelkomde me en zei dat alles helemaal gefixt en gerepareerd was. Maar wat ie gedaan had weet ik niet, want de kraan en boiler lekte nog steeds, de spoelbak trok nog steeds niet goed door, eigenlijk zag ik geen verschil. En toen kwam het hulpje Manuel Mahmoud ook nog eens: “i’m sorry, one minute sir.” En hij begon doodleuk de kale plekken op de muur van mijn kamer in te smeren met iets verfachtigs. Het werd er niet mooier op maar hij nam er de tijd voor, totdat ik hem duidelijk maakte dat dat ook best een andere keer mocht. Ik was nu echt moe.

De volgende dag uitgeslapen en toen ben ik meteen maar weer verhuisd, nu heb ik een beter hotel, op de 7e verdieping, met mooi balkon en uitzicht. Ik heb vanmorgen gepoogd om me een beetje low profile te houden, dus geen toeristenrugzak mee, maar gewoon mijn reisgids en camera in een oude plastic tas. Dat scheelt best wel! En inmiddels begin ik de weg in de binnenstad al redelijk te kennen. Ik begin zelfs al een beetje te wennen.

4 reply's op ““No sir, that hotel is no good””

  1. comment number 1 by: lapinours

    toch weer gaan roken? of valt waterpijp daar niet onder?

  2. comment number 2 by: muriel

    zo te horen ga je weer een mooie tijd tegemoet. Veel plezier!

  3. comment number 3 by: Wouter

    mooi verhaal hoor 😀 veel plezier nog verder!
    greetz Wouter

  4. comment number 4 by: Lester

    .

    thanks for information!…